W rzeczywistości czas nie mija. My mijamy.

 Nie można przyzywać duchów i odwracać się na pięcie, kiedy już się zjawią.

 Prosiłeś mnie, tato: Kiedy umrę, przypnij mnie do nieba.

 Brakowało mi sił na płacz.

 Znów dziecko zaprogramowane przez rodziców.

 Życie jest darem wszechmogącego. Nie warto go marnować na rzeczy mało znaczące. Szczęście leży w drobnych radościach dnia codziennego, w spokoju ducha, wolności sumienia.

 Pewne myśli i działania są łatwe, wygodne... jak droga na skróty. Może wrócisz do domu szybciej, ale po drodze ubrudzisz się błotem.

 Nasze oddechy nieustannie się całowały.

 Czytanie nigdy nie jest bezużyteczne. Nie możesz się obwiniać o chęć czytania.

 Każdy z nas jest kruchy niczym szkło, nawet
w najbardziej sprzyjających okolicznościach.

 Cisza może zadać ból, którego nie jest w stanie spowodować nawet największy hałas.