Gdyby Adam był szczęśliwy w miłości, oszczędziłby nam historii.

 Miałam ochotę wymachiwać
rękami i wrzeszczeć: Mam siedemnaście
lat! Nie mogę uratować świata. Nie
umiem nawet równolegle parkować.

 Jeśli sąd ostatni dla człowieka byłby nie po śmierci, ale w życiu, to sąd ten w dużej mierze składać by się musiał z opinii innych ludzi.

 Nie potrzeba miłości by być od kogoś uzależnionym.

 W końcu o wiele bezpieczniej być tchórzem. I o wiele wygodniej.

 Czas gorszy niż burza. Burza zniszczy, co słabe, a czas - wszystko.

 Dojrzałość to przecież nie liczba przeżytych lat... Lecz bagaż życiowych doświadczeń.

 Nie można zmienić świata, ale można go po kawałeczku poprawiać.

 Jestem silniejsza, niż
próby, którym mnie poddają.

 Nie ma rzeczy niemożliwych,
są tylko niemożliwi ludzie.

 Nauczyli mnie, że nikt nie jest zbyt mały, żeby wpłynąć na rzeczywistość.