Szczęście na ogół łatwiej znieść niż tragedię.

 [...] na zalanej słońcem łące, daleko od utartych ścieżek codziennego życia.

 Lepiej być w kajdanach z ukochanymi
ludźmi, niż cieszyć się wolnością w samotności.

 Margrat zastanowiła się, jak to jest,
przez całe życie robić to, czego się nie
lubi. To jak być martwym, pomyślała, tylko
gorzej, bo jest się żywym i trzeba to znosić.

 Tak trudno jest odejść- dopóki się nie odejdzie.

 (...) byłem jedynym powiernikiem, tajemnica zbliża. I bardzo oddala.

 Słowa lecą dalej niż chęci, a chęci niż możliwość.

 Szkoda, że nie można zamawiać z dostawą do piekła, byłoby wygodniej...

 Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź.

 Ale marzenia tak naprawdę się nie spełniają. Spełniają się w pewien sposób, a potem tylko rosną.

 Muszę się spieszyć i żyć - tyle czasu się zmarnowało!