Choroba to poważna rzecz, to chwila prawdy. Nie można już ...

 Strach ma swój zapach. Drapieżnik go wyczuje.

 Czuł zmęczenie tęsknotą.

 Czas szlifuje i poleruje nasze oczekiwania.

 Czasami cel podróży nie jest najważniejszy, liczy się sama droga, to czego się na niej dowiadujesz, co robisz.

 Niesamowite, jak świadomość, że nie ma się już nic do stracenia, podbudowuje pewność siebie.

 A tęsknota za tym, czego nie można
mieć, prowadzi do nieszczęścia i szaleństwa.

 Takie właśnie szczęście
jest chyba największe, kiedy nie
potrafi się podać tylko jednego powodu.

 Przekleństwo ludzkości polega więc
na tym, że dwie sprzeczne natury są ze
sobą na wieki złączone, że w otchłani dręczącego sumienia muszą toczyć tragiczne, nie kończące się boje.

 Papier ma lepszą pamięć niż ludzie.

 Pokażcie mi bohatera, a ja napiszę tragedię.