Kara spadająca na dwóch to kara o połowę mniejsza.

 Zniosę każdy cios przeznaczenia.
Bezsilność, łzy, strach i ból.
Tylko bądź obok, przyjacielu.
Po prostu przy mnie stój.

 Stawiaj na to, co pewne, nie prawdopodobne.

 Stanę się zgorzkniały i stracę zaufanie do ludzi, bo zawiódł mnie jeden człowiek.

 ...miłość trzeba budować, odkryć ją to za mało.

 Po prostu jesień: dużo piękna, trochę smutku.

 Ludzie głodni nie wiedzą, co to wolność.

 Zanim piękno zniknie z tego świata,
będzie jeszcze przez chwilę istnieć jako pomyłka.

 Sami kreujemy własny los
i to, czy będziemy żyć ciekawie, zależy przede wszystkim od nas.

 Dzielni ludzie zawsze mają jakieś blizny.

 Lojalność oparta na strachu i brutalności jest bardzo krucha.