Pragnąłem wracać do miejsc, które się nie
zmieniają. Żeby wszystko czekało na mnie
jak zastygłe. Chciałem powracać do własnych
uczuć, tak jak powraca się do pierwszej miłości.
Nigdy się to nie udawało, ale zawsze próbowałem.
Bo miłość jest jak drzewo: sama
z siebie rośnie, głęboko zapuszcza
korzenie w całą istotę człowieka i
nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.
Musisz walczyć o to, co kochasz! Tak w przyjaźni, jak w miłości trzeba mieć odwagę.
Życie to nie problem do
rozwiązania; to przygoda do przeżycia.
Czasami piorun trafia w ciebie, ale to ten, kto stoi obok, ląduje w szpitalu. Albo w kostnicy.
Życie, jeśli je szaleńczo
będziemy gonić, zamęczy nas na śmierć.
Musisz myśleć o jutrze nawet, jeśli może ono nigdy nie nadejść.
Pytania są niebezpieczne, nie ruszaj ich,
będą spały. Zapytasz - zbudzisz, i znacznie
więcej niż myślisz pytań powstanie.
Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.
- Wybij sobie złe myśli z głowy - powiedział jej - Będziesz szczęśliwa.
Nadzieja błyszczy w sercu durnia.
