Pragnąłem wracać do miejsc, które się nie
zmieniają. Żeby wszystko czekało na mnie
jak zastygłe. Chciałem powracać do własnych
uczuć, tak jak powraca się do pierwszej miłości.
Nigdy się to nie udawało, ale zawsze próbowałem.
Ten człowiek był zupełnie inny. Wyglądał jak posłaniec samego Szatana.
Jeden tam tylko jest porządny człowiek: prokurator; ale i ten, prawdę mówiąc, świnia.
Przyjaźń to cudowny wynalazek. Choć tak bardzo skomplikowany w obsłudze.
Przystosowanie jest tylko metodą, w żadnym wypadku nie celem.
Istnieją miasta, do których tęsknie tak, jakby przeznaczone mi było tam spędzić całe życie.
(...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.
I to poczucie prostej drogi, którego nie
traci się, nawet kiedy ścieżka staje się kręta.
(...) samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.
Nie dorastaj zbyt szybko, kochanie. Upływ czasu jest nieunikniony, ale jeśli zachowasz serce dziecka, nigdy się nie zestarzejesz.
Szata nie zdobi człowieka, ale swoje robi.
