Pragnąłem wracać do miejsc, które się nie
zmieniają. Żeby wszystko czekało na mnie
jak zastygłe. Chciałem powracać do własnych
uczuć, tak jak powraca się do pierwszej miłości.
Nigdy się to nie udawało, ale zawsze próbowałem.
Jak lizać rany celnie zadane, jak lepić serce w proch potrzaskane?
Przetrwać da się
wszystko, oprócz tego ostatniego.
Ten, kto chce wspiąć się na szczyt góry, nie może cofać się przed jej wielkością.
Nie jestem pewna, czy jeszcze należę do tego świata. Nie jestem pewna, czy chcę się obudzić.
Człowiek jest niestety często na czele tego, co już ma za sobą.
Ten, kto mówi, a nikt go nie słucha, jest niemy.
[...] była idealnie piękna, na duszy nosiła głębokie rany, a głęboko w sercu czuła przerażenie.
W niespełnionej miłości najwspanialsze jest to, że tylko ona nigdy nie wygasa.
Nie wystarczy kogoś kochać. Trzeba kochać odważnie. Trzeba tak kochać, aby nic nie mogło zabić tej miłości, ani złoczyńca, ani niecny zamysł, ani prawo - boskie czy ziemskie, nic.
Idźmy i szydźmy z świata jasnym
czołem: fałsz serca i fałsz lic muszą iść społem.
