Pragnąłem wracać do miejsc, które się nie
zmieniają. Żeby wszystko czekało na mnie
jak zastygłe. Chciałem powracać do własnych
uczuć, tak jak powraca się do pierwszej miłości.
Nigdy się to nie udawało, ale zawsze próbowałem.
Obojętność to paraliż duszy, przedwczesna śmierć.
Kiedy kochamy, wszyscy
jesteśmy aniołami. Tylko zetknięcie
z ziemią sprawia, że jesteśmy śmiertelni.
Szczęście jest zawsze głośniejsze niż smutek.
Jeżeli śmierć bliskich czegoś nas uczy, to przede wszystkim tego, że na świecie nie liczy się nic poza miłością.
Nawet jeśli tracili czas, to tak naprawdę nigdy go nie tracili, bo czas spędzony razem nigdy nie mógł być straconym.
Dobrze się myśli tak wcześnie rano...
Jesteśmy skazani na zgubę, skazani od samego początku, i umrzemy, znając
tylko niewielki fragment rzeczywistości,
który w dodatku pojmujemy na opak.
Na podłodze jest farba, jak wielobarwna krew.
Nikt nie magazynuje swej pracy tak troskliwie jak ja.
Są dwa uczucia, których natura ludzka nie znosi: wdzięczność i wspólne poczucie winy.
