Wszyscy wiemy, naturalnie, że nie wolno nigdy, nigdy, nigdy, nigdy, ...

 Mężczyzna, jak wiadomo,
składa się głównie z żołądka.

 Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.

 W końcu zrozumiałem, że znałem śmierć tylko z drugiej ręki. Nie miałem do czynienia z śmiercią osobiście, zawsze byłem tylko obserwatorem. Ale teraz, kiedy stałem u progu życia, zrozumiałem, że śmierć jest czymś więcej niż tylko końcem. Jest to transformacja, wymiana perspektyw. Śmierć to świadek, który obserwuje, jak żywy stąd odchodzi.

 To, co słuszne, i to, co łatwe to dwie różne rzeczy.

 Grunt to chyba jednak być w zgodzie ze sobą i wiedzieć, czego się chce.

  Strach jest potężniejszy niż ból.

 Prawie się nie liczy. Musisz stawić czoło temu co jest.

 Kiedy ludzie cię chwalą, nie kroczysz własną drogą.

 Piekłu niepotrzebne były
jeziora ani płomienie, żeby torturować.
Czas i samotność zupełnie wystarczały.

 Ludzie giną jak muchy. I to nie jest metafora – nic strasznego, muchy! - i giną dziennie setki, tysiące. Jak mówię – jak muchy, nie inaczej.