Wszyscy wiemy, naturalnie, że nie wolno nigdy, nigdy, nigdy, nigdy, ...

 Kocham cię, to nic i wszystko zarazem.

 Nie możesz mieć nadziei na związek z kimś, kogo nie interesujesz.

 Nie zapomina się, ale jednak znosi się łatwiej.

 Pójdę za tobą; z piekła niebo zrobię,
Choć ukochana dłoń zamknie mnie w grobie.

 Cały świat jest sceną, a my tylko aktorami. Każdy występuje na scenerii, gdzie stacja zycia determinuje jaki kostium założymy. Właściwie to niema różnicy, czy jest się królem, czy żebrakiem. Ostateczny efekt to zasługa tylko i wyłącznie jednego aktora.

 Książki są lustrem, a widzimy w nich tylko to, co już w sobie mamy.

 Brak poczucia humoru nie zawsze jest dowodem powagi.

 Nie da się nikogo zatrzymać
na tym świecie samą miłością.

 Ale nie można oddawać serca dzikim stworzeniom: im bardziej się je kocha, tym silniejsze się stają. Mają siłę, żeby uciec do lasu. Albo polecieć na drzewo.
A wreszcie wzlatują pod niebo. I tak to
się kończy, panie Bell. Jeżeli pokocha
pan dzikie stworzenie, już zawsze
będzie się pan wpatrywał w niebo

 Lubimy towarzystwo, ale nie możemy znieść
ludzi cały czas koło siebie. Więc gdzieś się gubimy, potem wracamy i znów znikamy w diabły.