Zniosę każdy cios przeznaczenia. Bezsilność, łzy, strach i ból. Tylko ...

 A moje łzy, nie wypłakane widać, zapiekły się w sercu. Może dlatego tak mnie ono boli?

 Ścieżka, którą można wejść na szczyt, jest tą samą, którą się z niego schodzi.

 Albowiem tak do mnie mówi
sprawiedliwość: „Ludzie nie są równi".

 Bo ból był czymś wspaniałym, rozkosznym, pięknym, chociaż strasznym.

 Czyż każdy z nas nie wyciąga wniosków w głębi własnej ciszy?

 (...) najlepszym schronieniem przed ludźmi jet tłum.

 Zawsze trzeba działać. Źle czy dobrze, okaże się później. Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć niekiedy przynoszą smutek i żal, nie żałuje się.

 Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie.

 Wie pan, bo miłość to świadomość, że jest się kimś najważniejszym. To życie z kimś, kto przytrzyma mocno za rękę, gdy ziemia się zatrzęsie, a nie z kimś, kto sam co chwila będzie wywoływał trzęsienie ziemi słowami "Odchodzę!". Miłość to siła, która nierozerwalnie łączy, spaja w jedno i nie pozwala wypowiadać słów, które tak bardzo ludzi dzielą. Bo miłość to niemożność wyobrażenia sobie życia bez tej osoby.

 Tyle mam ci do powiedzenia. Gdybym się nie wstydził i gdyby był na to czas.