
Każdy rodzaj miłości ma własną sztukę kochania.
Każdy rodzaj miłości ma własną sztukę kochania.
Czas, który nam dano, upływa, niezależnie od tego, czy go zużywamy, czy marnujemy; zawsze ucieka między naszymi palcami, zawsze jest nieuchwytny.
Świat wokół nas jest światem
cieni, Danielu, a magii w nim za grosz.
Skoro czujesz to bardzo wyraźnie, to znaczy, że odkryłeś to stosunkowo niedawno.
Bo jak długo można tęsknić za człowiekiem, o którym wiesz, że już nigdy do ciebie nie wróci?
Kiedy człowiek jest przygnębiony, nie może się nawet zastanowić.
-Kapralu Nobbs, dlaczego kopiecie
leżących? -Tak jest bezpieczniej.
Przyciągasz to, czym wypełniasz umysł.
Chyba naprawdę trzeba o sobie zapomnieć, żeby móc siebie odzyskać.
Ścieżka kończy się tylko wtedy, gdy zaczyna się niebo.
Cały świat jest sceną, a my tylko aktorami. Każdy występuje na scenerii, gdzie stacja zycia determinuje jaki kostium założymy. Właściwie to niema różnicy, czy jest się królem, czy żebrakiem. Ostateczny efekt to zasługa tylko i wyłącznie jednego aktora.