Myślę, że czas na ewakuację. Powoli, spokojnie i, och, najlepiej ...

 A smutek niby mądra książka w serc żyje, I mówi wiele rzeczy, i człowiek nie gnije.

 I będę czekał na Twoje „dzisiaj”.

 Życie jest serią kolizji z przyszłością; to nie jest suma tego, co byłoby 'do przewidzenia', to jest wprowadzenie zaskakujących zdarzeń, przestrzeń, w której biegniemy, z nadzieją i strachem, by spotkać.

 Świat jest taki, jakim go stworzysz.

 Przedmioty są jak lustra, w których obserwujemy proces naszego przemijania.

 Przemijanie, śmiertelność, upływ - te rzeczy, które wydają się tak bezlitosne. Ale pamiętaj, że są ostatecznością. Bez nich wszystko byłoby niekończącym się stojakiem.

 Trudno ufać komukolwiek,
gdy wszyscy wokoło zawodzą.

 Rzecz nie w tym, że znosi się
cierpienie. Rzecz w tym, jak się je znosi.

 Bóg dał po to boleść, by trawiła, a lek ześle, kiedy sam zechce.

 Są miejsca, z których się nie wraca. Są szkody, których się nie naprawi.