Nasze prawdziwe osobowości są głęboko ukryte w tych fałszywych.

 Jeżeli coś jest warte, by to robić, trzeba to robić dobrze.

 Wolę zginąć, domagając się sprawiedliwości, niż umrzeć samotnie
w więzieniu, które sama sobie stworzyłam.

 Ale taki już jest człowiek: ceni naprawdę tylko to, czego nie ma.

 Nie ma ciemności, która by mogła przyćmić blask, który pochodzi z wewnątrz. Czasem to, co tracimy, jest tym, czego naprawdę potrzebujemy. A to, co naprawdę potrzebujemy, jest tam, gdzie nigdy nie patrzymy.

 Bo tak naprawdę wszystko, co można zrobić, to kochać drugiego człowieka.

 Usłysz mnie, dostrzeż mnie,
dotknij mnie, kochaj mnie, uwolnij mnie!

 Jego obsesyjne pragnienie. Jego nieskończona wściekłość.

 Przebaczenie nie zna granic.

 Władzę najlepiej
sprawują ci, którzy jej nie pragną.

 Znowu płakałem, niemożliwą przeszłością pijany.