Zawsze przy mnie, lecz nie ze mną.

 Szczęściem należy się dzielić – tylko wtedy wraca do ciebie.

 Każdy zna ogrom swego cierpienia i tylko on sam może ocenić, czy jego życie ma sens.

 Nie ma większej przykrości, jak zostać powieszonym niepostrzeżenie.

 Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.

 Rodzimy się ze złudzeń i śmierć też jest tylko przejściem z jednego złudzenia w inne.

 Czy to jedyny powód, jaki możesz wymyślić, by żałować naszej śmierci?

 Tak. To znaczy, nie. To znaczy... tak, odpowiedź na oba pytania brzmi nie.

 Pragnąłem wracać do miejsc, które się nie
zmieniają. Żeby wszystko czekało na mnie
jak zastygłe. Chciałem powracać do własnych
uczuć, tak jak powraca się do pierwszej miłości.
Nigdy się to nie udawało, ale zawsze próbowałem.

 Popularne na dworze króla Vizimira powiedzonko głosiło, że jeśli Dijkstra twierdzi, że jest południe, a dookoła panują nieprzebite ciemności, należy zacząć niepokoić się o losy słońca.