
Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś w ...
Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś w życiu spieprzył.
(...) najlepszym schronieniem przed ludźmi jet tłum.
Nigdy się nie powstrzymuj. Bądź
pewna czego chcesz od życia, mów co czujesz
i nigdy nie obawiaj się być sobą. Nie zważaj na
to co myślą inni. Żyjesz dla siebie, nie dla nich.
Człowiek to ktoś, kto nosi
w sobie coś większego niż on sam.
Komety zawsze spadają nie w porę.
Nie rób w nocy niczego, czego mogłabyś żałować o poranku.
Nie smakiem rozkoszuje się podniebienie, ale wspomnieniem.
Można dziedziczyć czyjeś DNA, a mimo to nie mieć z tym człowiekiem nic wspólnego.
Ostatecznie jesteśmy tym, co myślimy.
Nasze emocje są niewolnikami naszych myśli,
a my jesteśmy niewolnikami naszych emocji.
Była w tym okrutna ironia, że aby ocalić ludzi, trzeba zniszczyć kościół.
Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach
i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.