[...] gdy nauczyłem się wspominać, nie nudziłem się już wcale.

 Chodź, siądziemy i
będziemy nienawidzili ludzi.

 No, to znaczy...samobójstwo to grzech. Trzeba nieść swój krzyż, czy się chce, czy nie.

 Zahamowania są niewłaściwą formą oporu.

 Twoja kobiecość jest taką
samą bronią, jak sztylet i trucizna.

 Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 W końcu sukces kocha świadków, porażka zaś nie może bez nich istnieć.

 Chcę wiedzieć, jak cię przekonać,
żebyś stworzyła uśmiech tylko dla mnie.

 To cudowne znaleźć się w czułych, męskich objęciach.

 Są rzeczy, od których nie można uciec,
jeśli nawet odejdzie się od nich bardzo daleko.

 Poranek jakby oklapł i postanowił trwać kilka lat.