[...] gdy nauczyłem się wspominać, nie nudziłem się już wcale.

 Zawsze jest się na miejscu.
Czas jest przesądem. Oto wielka tajemnica życia.
Tylko nikt o tym nie wie.
Zawsze trudzimy się, żeby gdzieś dotrzeć.

 Wschodzące słońce zbyt jaskrawe dla jej gasnących oczu.

 Jeszcze nigdy nie spotkałem człowieka, który by nie chciał być sobą. Nawet kiedy chcą być kimś innym, nadal jest to pragnienie ujawnienia samego siebie.

 A ci, którzy nie potrafią obronić swoich kobiet, tronu też raczej nie obronią.

 Bo to takie cudowne dla kobiety,
kiedy wie, że ktoś żył jakimś filmem,
który kręcił z nią sobie w głowie.

 Zupełnie jakbyśmy poznali się tylko po to, żeby się ze sobą żegnać.

 Wiedziała, że będzie to trudne, ale nic, co cenne, nie przychodzi łatwo.

 Nigdy nie zastanawiałam się, jak umrę. Nie potrafię sobie tego wyobrazić. Przecież na razie nie mam nawet pojęcia,jak będę żyła.

 Jest życie, jest miłość, jest krótki moment i cudowna pewność, że się nie wie.

 Kto sieje wiatr, ten zbiera burzę.