[...] gdy nauczyłem się wspominać, nie nudziłem się już wcale.

 Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 Pragnienia są silniejsze niż moja wola.

 Ironia życia leży w tym, że żyję się do przodu, a rozumie do tyłu.

 - Już jestem twój. Co ze mną zrobisz?
- Ukryję cię tam, gdzie nie spotka cię nic złego.

 Chyba wszyscy przed czymś uciekamy.
Tylko że wciąż próbuję zrozumieć, co to jest.

 Ludzie zazwyczaj dostają mniej
dobrego, niż na to zasługują, i
więcej złego, niż potrafią znieść.

 Ludzi się poznaje nie przez to, co mówią, tylko przez to, co robią. Przez sytuacje.

 Jego obsesyjne pragnienie. Jego nieskończona wściekłość.

 Dzielni ludzie zawsze mają jakieś blizny.

 Nie można uciec od samego siebie i nawet jeśli wybierzesz się w podróż na koniec świata, to twoja udręczona dusza wybierze się tam razem z tobą.