Świadek jest trochę ofiarą i trochę sprawcą. Patrzy na zabijanie ...

 Życie to parkiet taneczny, a każdy kto odchodzi zostawia na nim ślad.

 Najjaśniejszym blaskiem świeci się wtedy, gdy wokół panuje ciemność.

 Za stłumione emocje w końcu trzeba zapłacić.

 Wiadomo bowiem, że nic nie wzmaga pragnienia tak, jak proces przyswajania wiedzy.

 Spójrzmy prawdzie w oczy, jeżeli umieranie miałoby być chociaż trochę przyjemne, musielibyśmy umierać więcej niż jeden raz.

 To nie są czasy, w których można żyć. W tych czasach można tylko umrzeć.

 Czułem, jak choroba staje się dla mnie coś więcej, niż tylko zaszyfrowanymi literami na papierze. Śmierć i cierpienie to właśnie to, czym jest medycyna. Ale medycyna to też życie w przestrzeni próżni między urodzeniem a śmiercią.

 Jakże bliski staje się człowiek człowiekowi, kiedy toną w tym samym morzu zła.

 W końcu to moja historia i właśnie tak chcę ją opowiedzieć.

 Ale zawsze wierzymy w to, w co chcemy wierzyć, prawda?