
Mnie rozpacz brała nie za kobietą, lecz za miłością moją.
Mnie rozpacz brała nie za kobietą, lecz za miłością moją.
Jej pocałunek był pytaniem, na które pragnął odpowiadać całe życie.
Wśród ludzi się duszę, ale gdy zostaję sam, samotność mnie dobija.
Ludzie pytają: - Dlaczego jesteś taka?
- Jaka?
- Wredna, oziębła, egoistyczna...
- Nie jestem wredna, tylko szczera, nie jestem oziębła, tylko boję się, że znowu ktoś mnie skrzywdzi, nie jestem egoistyczna, tylko znudziło mi się dbanie o tych którzy mają mnie głęboko w dupie.
Czasem chwila ciszy potrafi powiedzieć o człowieku więcej niż tysiąc bezsensownych słów.
Człowiek jest tyle wart, ile jest w stanie kochać.
Wszyscy umrzemy. Kiedy? Każdy musi się liczyć z własnym pechem.
Skoro Bóg nie zadowolił wszystkich, jak ja mam to osiągnąć?
Nie spotyka się aż tyle szczęścia w życiu, aby sobie można było pozwolić na marnowanie go.
Nie trzeba umierać, żeby przeżywać piekło.
Wdzięczność jest najbardziej religijnym uczuciem.