Codziennie trochę śmierci. To zajmuje czas.
Codziennie trochę śmierci. To zajmuje czas.
Po prostu zakochaliśmy się w sobie. Na to nie można nic poradzić, prawda? Nie możesz zdecydować, w kim się zakochasz, kiedy i gdzie. To się po prostu dzieje.
Czy ptak, któremu w młodości krępowano by skrzydła, uwolniony, umiałby latać?
Wiadomo bowiem, że nic nie wzmaga pragnienia tak, jak proces przyswajania wiedzy.
(...) żadne z nas nie umie żyć teraźniejszością, ciągle gonimy za złudą doskonałości innego miejsca i czasu.
Panowanie nad życiem innych stanowiło wystarczający powód, by nadal egzystować.
Wie pan, dziczeje człowiek, siedzący cały czas w zamknięciu.
Gniew nigdy nie jest ślepy. Pozwala się skupić.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo płynąca woda minęła i nie powróci. Ciesz się każdym momentem życia.
Nic tak nie łączy ludzi jak rozpacz. Nic tak nie zbliża nas do siebie jak smutek.
Zawsze jestem pewien tego, co robię.
Czasami nie jestem tylko pewien,
czy to wszystko, co robię, będzie
miało szczęśliwe zakończenie.