Zamiatanie wszystkiego pod dywan i zamykanie w wygodnych skrytkach pamięci ...

 Koniec świata jest blisko, bo jak możemy istnieć bez drugiego człowieka.

 Nieoczekiwane propozycje podróży są lekcjami tańca udzielanymi nam przez Boga.

 Niegdyś duch był bogiem, potem przedzierzgnął się w człowieka, dziś staje się motłochem.

 Nie można zmienić świata, ale można go po kawałeczku poprawiać.

 To wielka przyjemność widzieć na kartce papieru słowa: Kocham go, kocham.

 Współczucie to nie słabość. Tylko ci, którzy nie znają współczucia, twierdzą inaczej.

 Człowiek to ktoś, kto nosi
w sobie coś większego niż on sam.

 Skórka jabłka jest złoto - malinowa,
lecz w środku, w miąższu, tkwi robak.
Wbrew pozorom to robak, a nie skórka
jabłka stanowi dowód, że owoc dojrzały.
Złota skórka kryje niekiedy kwaśny owoc,
robak zaś ciągnie tylko do słodyczy.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Co ma ptak za całe to swoje ciwit, ciwit, kiedy przychodzi zima? Musi marznąć i głodować, ale to przecież takie wzniosłe!