(...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.

 Kiedy ktoś cię kocha, jest tak, jakby otulił twoje serce kocem.

 Nie uznawała makijażu - nie podoba ci się, to nie patrz.

 Czas nie jest rzeką płynącą z określoną prędkością. Każdy z nas jest jego rzeką i każdy z nas płynie w swoim tempie. To zależy od nas, jak dużo przestrzeni przemierzymy w jednym momencie. - Eliza Orzeszkowa, 'Nad Niemnem'

 Kocham – powtarzam, smakując to słowo.
Łatwe do wypowiedzenia, jeśli już raz się to zrobi. Krótkie. Pełne znaczeń. Jak delikatne westchnienie.

 Ludzie mają jednak coś,
czego im szczerze zazdroszczę.
Mają dość rozumu, by umierać.

 Jeśli spoglądasz w otchłań, pamiętaj, że otchłań także spogląda w ciebie. Otchłań nie jest rajem, ani piekłem, to miejsce pozbawione zarówno boga, jak i diabła. To zimna przestrzeń próżni, której nie jesteśmy w stanie zrozumieć.

 Najlepiej się nie zatrzymywać. Najlepiej nie myśleć. Tylko walczyć.

 Udawaj, że masz władzę, a ludzie ci ją dadzą.

 Wyrzuty sumienia gdy je wytłumić pracą lub alkoholem w końcu cichną by całkiem umilknąć.

 Nie proszę Cię o nic. Nie wiem,
jak to powiedzieć. Czuję się, jakbyś mnie zbudziła ze snu i okazało
się, że jesteś snem, który śniłem.