Czasami nie można zrobić nic więcej, tylko zapłakać.

 To, co nazywam mną, jest jak pudełko ukryte w drugim pudełku.

 Grunt to chyba jednak być w zgodzie ze sobą i wiedzieć, czego się chce.

 Nigdy nie zapominajcie o tym, by brać z życia
jak najwięcej, nie bójcie się ryzykować, płakać
ani być szczęśliwymi. Najważniejsze to być w
drodze. Każdego dnia robić krok do przodu.

 Od konkurencji uczymy się najwięcej.

 Władzę najlepiej
sprawują ci, którzy jej nie pragną.

 Czy pozwolisz, że się roześmieję z szacunkiem?

 Żal przychodzi wtedy, kiedy jesteśmy rozczarowani sobą i swoimi wyborami.

 Nasze wspomnienia są jedynym świadectwem życia i czynów tych, którzy odeszli.

 Spośród wszystkich wybieram ciebie.

 I przez sekundę, oni i my, w naszej katastrofie, spojrzeliśmy sobie w oczy.