
- Nie zabijaj mnie, tato, zanim mnie ocalisz.
- Nie zabijaj mnie, tato, zanim mnie ocalisz.
Są jednak pewne granice.
Ogród to wielka sztuka cierpliwości.
Ludzie, którzy tracą sens życia, mają często uczucie, że są jak odpadki zaśmiecające środowisko. Wydaje
im się, iż zajmują zbyt dużo miejsca.
I dlatego chcą być jak najmniejsi.
W jednym zdaniu może się dużo zmieścić. Może
się wszystko zmieścić. Może się całe życie zmieścić.
- Wie Pan, okropnie smutne te Pana obrazy. - A życie jest wesolutkie, co?
Twoja podświadomość pomnaża wszystko, co jej powierzysz.
Strach wszystko zabija:
rozum, serce, a zwłaszcza fantazję.
Jeśli świat dzieli się na widzących i niewidzących, zawsze wybiorę widzenie.
Niegodna śmierć jest tylko wtedy, kiedy się próbowało przeżyć cudzym kosztem.
Bez Ciebie jestem szalony,
a z Tobą wpadam w szaleństwo.