O to właśnie chodzi w zaufaniu. Nigdy nie masz pewności.

 Zło pozostaje. Zawsze. Możesz z nim walczyć, ale nigdy do końca go nie pokonasz.

 [...] może to będzie bolało, jak bolą oczy od światła, kiedy jesteśmy zbyt długo w ciemnościach.

 No cóż, tak czy tak, nie skomponowałby IX symfonii Beethovena.

 Położę mój świat u twoich stóp, Anastasio.

 To prawda, że miłość ma moc, ale ta
moc ustępuje przed ogniem nienawiści.

 Bo od złotych dłoni zawsze chłodem wionie, a dotyk kobiety jest ciepły.

 I wtedy to Prosiaczek dowiedział się, jakim był Głupim Prosiaczkiem.

 Nie ma sprzeczności, jeśli dotyczy to ciebie. (...) Jesteś chodzącym oksymoronem.

 To, że potrafisz bez
kogoś żyć, nie znaczy, że chcesz.

 Człowiek wie, że to miłość, kiedy chce przebywać z drugą osobą i czuje, że ta druga osoba chce tego samego.