Czasami to, co nas otacza, nie nadąża za naszym szczęściem.

 Szybko zasnę i po cichu zapomnę. Jakie to byłoby łatwe, pomyślałam.

 „Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać. Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia. Szacunek. Godność. To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jakby się zdawało.

 [...] może to będzie bolało, jak bolą oczy od światła, kiedy jesteśmy zbyt długo w ciemnościach.

 Była już taka zmęczona ludźmi
mówiącymi jej, co będzie dla niej dobre.

 Śmierć ma swoje dobre strony.

 Nie mogę zmienić przeszłości.

 Ten, kto powstał z powietrza, nie powinien oskarżać wiatru.

 Widok piękna jest zawsze bolesnym przeżyciem.

 - Tęskniłem za tobą. – Jego ręce objęły mnie w pasie i przyciągnęły bliżej.
- Nie widziałeś mnie dwadzieścia cztery godziny. – Uśmiechnęłam się.
- Trzydzieści godzin. Dokładnie policzyłem. – Poczułam jego usta na szyi. Przymknęłam oczy i zaczęłam szybciej oddychać.
- Amelio, podnieca mnie sam twój oddech. Lubię go słuchać, wtedy wiem, że żyję.
- Kocham cię – powiedziałam. Odsunęłam się i spojrzałam mu w oczy. Był cudowny. Mój. Tylko mój.
- Wiem.