(...) żeby życie stało się przyjęciem na moją cześć.

 Każda rzecz nabiera nowego blasku,kiedy ktoś ją podziwia.

 Podobno bratem bliźniaczym mądrości bywa u ludzi smutek.

 Możliwe ze ten wariat jest tutaj ostatnim normalnym człowiekiem.

 Żadna walka nigdy jeszcze nie
udowodniła, że ktoś ma rację lub że jej nie ma.

 Wspinamy się w góry, bo doliny są pełne cmentarzy.

 Lęku nie należy się wstydzić. Jest równie naturalny i konieczny jak zabawa albo ból.

 Imbecyle - powiedziała szeptem. - nigdy nie zapominaj, że mężczyźni to imbecyle.

 Nasza rewolucja to rewolucja serca.

 Powiedziała: możemy niechcący się połamać, ale to, czy te złamania będą otwarte, zależy od nas.

 Własnego życia nie da się opowiedzieć, można je tylko obnażyć.