(...) żeby życie stało się przyjęciem na moją cześć.

 Niesamowite, jak świadomość, że nie ma się już nic do stracenia, podbudowuje pewność siebie.

 Historia roi się od geniuszy, którzy popsuli to, co pragnęli naprawić.

 Im niżej upadniesz, tym wyżej pragnie się wzbić twoja świadomość.

 Nie do wiary, jak zmienia się człowiek kiedy się uśmiecha.

 Tak, zakochałam się. Ale nie wiedziałam,
że to tak nieznośna choroba.

  Co rano budzimy się,
wstajemy z łóżek i nigdy nie wiemy, w jakim
momencie życie przywali nam prosto w twarz.

 Symptomem najgorszego
upadku jest to, jeśli zaczynamy zazdrościć ludziom żyjącym złudzeniami.

 Nie ma nic bardziej niesprawiedliwego niż nieodwzajemniona tęsknota. To nawet gorsze niż nieodwzajemniona miłość.

 A tęsknota za tym, czego nie można
mieć, prowadzi do nieszczęścia i szaleństwa.

 To bardziej przerażające, niż
gdyby ktoś obcy skradał się po korytarzach. Od obcego można uciec. Nie można uciec od samego siebie.