(...) kiedy myślisz, że już nic się nie da zrobić, ...

 Kochałem go, bo był jedyną znaną mi osobą na tyle głupią, by uważać mnie za geniusza.

 Miłość wyostrza zmysły kobiety,
a mężczyznę wprawia w oszołomienie.

 Nieszczęście lubi, gdy mu nadskakiwać (...). Ja wolę pluć mu w twarz.

 Na naszych wspólnych zdjęciach ona zawsze patrzy w obiektyw, a ja zawsze patrzę w nią.

 Zawsze istnieją odpowiedzi. Musimy
tylko wykazać się dostateczną inteligencją.

 Życie jest krótkie, a listy książek do przeczytania bardzo długie.

 Nie ma nic groźniejszego niż „być może".

 Podejrzliwość w stosunku do wszystkich jest męcząca, trzeba komuś ufać, bo trzeba przy kimś odpocząć.

 Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.

 Trzeba się nauczyć żyć z własnymi lękami tak jakby ich nie było. Innej rady nie ma.