Najpierw zapomniałam, jak brzmiał jej głos, potem zamazywał się wyraz ...

 Wolność trzymała mnie za nogi.

 Nie mają Ci kogo zabrać, jeśli nikogo nie masz.

 - Jesteś... aniołem?
- Pewnie - zakpił nieznajomy - tylko skrzydła zostawiłem w przedpokoju, by nie nabłocić.

 Smutek wewnętrzny zamieniał się z wolna na jałowy cynizm i podłą gnuśność.

 [...] bo w ciszy człowiek słyszy własne myśli jeszcze głośniej.

 Chcę, żeby życie dało mi wszystko: w przeciwnym razie odchodzę.

 Jeden tam tylko jest porządny człowiek: prokurator; ale i ten, prawdę mówiąc, świnia.

 „Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać. Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia. Szacunek. Godność. To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jakby się zdawało.

 Prawda nie blednie od powtórzeń!

 Pomyślałem sobie, że mam piękne życie i że trzeba to jakoś uczcić.