Albowiem tak do mnie mówi sprawiedliwość: „Ludzie nie są równi".

 Zimny oddech nocy łaskocze mnie w szyję i odnajduję ucho szepcząc sekrety, które zna tylko wiatr.

 (...) żaden kot, który ryczy, nie potrafi mruczeć.

 Dobrze jest czuć się kochanym.

 Wszystkie moje opowieści, rzekł on, ostatecznie są o jednym jedynym: o próbach zdradzonych i odwzajemnionych. Niektórzy nazywają to miłością. My nazywamy to pyknięciem.

 Współczucie upośledza myślenie.

 Czas nie daje odpowiedzi,
on tylko stawia kolejne pytania.

 Piękne słowa nie świadczą jeszcze o czystym sercu.

 Miłość zawsze mówi więcej o tych, którzy ją odczuwają niż
o tych, którzy są jej obiektem.

 To co dla jednych jest defektem, dla innych stanowi kulturę życia.

 Czuje, że ma już dość zmartwień.
Dość kłopotów. Dość tego, że zawsze gdy poznaje kogoś, kto jest w stanie ją zrozumieć, on zaraz odchodzi.