[…] oszałamiało go uczucie własnego znaczenia i własnej ważności.

 Teraz zwinęła się niczym zmęczony wąż, który odpoczywa.

 Dom jest tam, gdzie jeśli wrócisz, muszą cie wpuścić.

 Kochać kogoś z litości to znaczy nie kochać go naprawdę.

 Nawet najdzielniejsi nie mogą walczyć ponad siły.

 To, czego tak bardzo się boicie, tkwi w was samych.

 Mężczyźni: nie można bez nich żyć i nie można ich na dobre ujarzmić.

 Tak dobrze zgrywał idiotę że ludzie mówili mu więcej niż chcieli.

 Czasami bardzo potrzebujesz
przyjaciela, ale nikogo nie ma w pobliżu.

 Czułam się bardzo samotna przy nich wszystkich.

 Gdyby Adam był szczęśliwy w miłości, oszczędziłby nam historii.