[…] oszałamiało go uczucie własnego znaczenia i własnej ważności.

 Bo kiedy chwila przemija, już nigdy nie można jej odzyskać.

 Nawet uczciwy człowiek musi
kłamać, gdy ma do czynienia z kłamcami.

 Odejdź z mojej pamięci, dopiero wtedy będę wolna...

 -To wojna?-zapytał
-Ależ nie, to nasze życie.

 Jak pogodzić głębię pijanej
duszy z płycizną pijanego ciała?

 Gdy przeglądasz się w lustrze i masz ochotę je stłuc, to nie lustro trzeba zniszczyć, to ciebie trzeba zmienić.

 Czasy się zmieniają, lecz potrzeba istnienia wroga jest niezmienna, taka już natura człowieka.

 Zrozumiała, że cierpienie bardziej przywiązuje mężczyznę niż pospolita radość oddania.

 Poznaje się świat, poznaje język opisu
świata, ale nie poznaje się siebie. Większość ludzi

- prawie wszyscy, jak sądzę- do śmierci nie nauczy
się języka, w którym mogliby siebie opisać.

 Czas jest jak rzeka, która niesie nas zawsze szybciej i dalej, niż się nam wydaje.