[…] oszałamiało go uczucie własnego znaczenia i własnej ważności.

 Prawdopodobieństwo, że zranimy wszechświat, jest takie samo jak to, że mu pomożemy, a nie możemy zrobić ani jednego, ani drugiego.

 To nie jest odwaga, która każe nam walczyć z desperacją, kiedy nie mamy już nadziei. Prawdziwa odwaga to umiejętność przeciwstawienia się złu, kiedy jeszcze mamy wybór.

 Smutek odurza jeszcze mocniej niż nadzieja.

 Prawdziwe wyzwanie to walka, a nie zdobycie trofeum.

 Pamiętaj,że nie jesteś studolarówką i nie wszystkim się podobasz.

 Przyjaźń wcale nie jest nienaruszalną
więzią. Jest raczej jak olbrzymia, piaszczysta
wydma, pozornie potężna i trwała, ale
pewnego dnia budzisz się, a jej już nie ma.

 Jeśli się martwisz, że zwariowałaś, jak poznasz, że jednak nie?

 Po prostu jesień: dużo piękna, trochę smutku.

 Ci, co chcą dobrze, postępują w taki sam sposób jak ci, co chcą źle.

 Ludziom najtrudniej jest radzić sobie z własnymi uczuciami.