Zniosę wszystko, o ile będziesz obok.

 Ale serce ma własny rozum i robi, co chce, zwłaszcza kiedy umiera.

 Przyjaźń wcale nie jest nienaruszalną
więzią. Jest raczej jak olbrzymia, piaszczysta
wydma, pozornie potężna i trwała, ale
pewnego dnia budzisz się, a jej już nie ma.

 Pamiętaj czytelniku, że mimo słabości miał serce.

 Myślę, że czas na ewakuację. Powoli, spokojnie i, och, najlepiej wczoraj.

 Panie, pomóż mi, bo Twój ocean jest taki wielki, a moja łódka taka mała.

 Nigdy nie przyszło mi do głowy, że nieobecność może zajmować tyle miejsca, znacznie więcej niż obecność.

 (...) jeżeli to, co mówisz, nie jest piękniejsze od ciszy, lepiej milcz.

 Przyjaciele świadczą o człowieku, dzięki nim można mieć o nim pewne wyobrażenie.

 Jesteśmy wyłącznie źródłami ciepła w podczerwieni.

 A smutek niby mądra książka w serc żyje, I mówi wiele rzeczy, i człowiek nie gnije.