Ludzie wolą diabła, którego znają, niż tajemnicę, której nie rozumieją.

 Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś w życiu spieprzył.

 Jako motyw zemsta jest o wiele bardziej przewidywalna niż ambicja.

 Wie pan, bo miłość to świadomość, że jest się kimś najważniejszym. To życie z kimś, kto przytrzyma mocno za rękę, gdy ziemia się zatrzęsie, a nie z kimś, kto sam co chwila będzie wywoływał trzęsienie ziemi słowami "Odchodzę!". Miłość to siła, która nierozerwalnie łączy, spaja w jedno i nie pozwala wypowiadać słów, które tak bardzo ludzi dzielą. Bo miłość to niemożność wyobrażenia sobie życia bez tej osoby.

 Nadzieja to efekt działania instynktu samozachowawczego.

 Pożerasz ją wzrokiem.
Aż dziwne, że my możemy
ją jeszcze zobaczyć.

 Ważniejszy niż same rzeczy jest entuzjazm, który w nie wkładamy.

 Gdy się człowiek porządnie i długo
wypłacze, na ogół robi mu się lepiej, nawet
jeśli okoliczności nie zmieniły się ani na jotę.

 Pragniemy stabilizacji, a marzymy o szaleństwie i życiu chwilą. Kiedy mamy jedno, tęsknimy za drugim. Gdy mamy to drugie, tęsknimy za pierwszym. Zawsze niespełnieni, zawsze rozdarci, zawsze nieszczęśliwi i potwornie marudni.

 Nie mają Ci kogo zabrać, jeśli nikogo nie masz.

 Pożegnania rzadko spełniały pokładane
w nich oczekiwania.Teraz to wiedziała. Nie
przez niego wyjechałam. Dla niego chciałam zostać.