
Tak, zakochałam się. Ale nie wiedziałam, że to tak nieznośna ...
Tak, zakochałam się. Ale nie wiedziałam,
że to tak nieznośna choroba.
Myślę tylko, że ostatecznie lepiej być sangwinikiem, człowiekiem działania - a jeśli już się bawić, to tak, żeby lustra trzaskały.
Stąd wszyscy mamy potrzebę szukać i dążyć do czegoś, co zawsze wydaje nam się nieosiągalne... Przy wzroście duchowym zawsze zostaje w nas wieczne pragnienie czegoś nieznanego, którego poszukiwanie jest źródłem głębokiej radości.
Kto kontroluje przeszłość, ma w rękach przyszłość.
Jedyna moja rada na ludzi to się z nich śmiać.
Nie ma nic bardziej złudnego niż zdjęcie: zdaje nam się, że na zawsze utrwalamy jakiś szczęśliwy moment, podczas gdy stwarzamy tylko powód
do tęsknoty. Naciskamy migawkę i
hop, po sekundzie ta chwila znika.
Jeszcze nigdy nie spotkałem człowieka, który by nie chciał być sobą. Nawet kiedy chcą być kimś innym, nadal jest to pragnienie ujawnienia samego siebie.
Być, nie będąc widzianym.
(...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.
Nawet najgorsze można wybaczyć. Niemożliwe może stać się możliwe. Najtrudniej jest wybaczyć samemu sobie.
Kiedy słabną konie, wilki zaczynają atakować sanie.