Zawsze łatwiej zrzucić ciężar na cudze barki.

 Kto zapłaci nam za czas, który spędzamy tu ze sobą (bez siebie)?

 Możliwe, że prawdziwy sens życia leży w poszukiwaniu prawdziwego sensu życia. I że ten, kto szuka, choć nie zawsze znajduje, żyje pełniej, intensywniej, niźli ten, kto jedynie bezmyślnie dąży do przodu.

 Miłość, jeśli w ogóle, pojawia się później.

 Żyjemy w świecie, w którym zapomniano, co to znaczy być człowiekiem. Zapomniano o prawdziwych wartościach, które budują naszą tożsamość. Zapomniano o tym, co najważniejsze.

 Różnice mogą irytować i budzić sprzeciw, ale nie muszą prowadzić do podziałów.

 Świat był osobliwym miejscem, zanim dowiedzieliśmy się o istnieniu atomów i DNA.

 Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa.

 Czasem gdy musimy z
kogoś zrezygnować, najtrudniej sobie
uświadomić, że nigdy nie był nam przeznaczony.

 Życie to nieustanna walka, polegająca nie na unikaniu błędów, ale na wykorzystaniu ich owoce, jak zarazy wykorzystują nasze ciała ścigając swoje własne cele.

 Odbierając człowiekowi strach, niską inteligencję lub nieszczerość, odbieramy ich współczucie. Odbierając agresję, odbieramy motywację lub zdolność
do asertywności. Odbierając egoizm, odbieramy instynkt samozachowawczy.