Powietrze tu dookoła ma w sobie coś pradawnego.

 Życie to nie zagadka, do której łatwo znaleźć odpowiedź...

 Jak ktoś może mieć taką moc,
by sprawić, że drugi człowiek rozpada się na tysiąc kawałków albo doświadcza uczucia pełni?

 Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ludzi.

 Nie ma nic gorszego, jak kiedy zamieszaniu ulegnie umysł prosty i nieskomplikowany.

 Więc czepiamy się kurczowo tego, kogo boimy się stracić.

 To co dla jednych jest defektem, dla innych stanowi kulturę życia.

 Naucz się polegać na sobie, żeby
inni czuli, że mogą polegać na tobie.

 Zaczęło się to, kiedy byłem dzieckiem. Pojawił się zbędny dorosły.

 Świat jest taki, jakim go stworzysz.

 Nie zmieściła bym się z jego ego w jednym pokoju.