(...) byłem jedynym powiernikiem, tajemnica zbliża. I bardzo oddala.

 W końcu, ile razy dostajemy drugą szansę?

 Lecz przecież nawet wówczas, kiedy człowiek nie jest sparaliżowany strachem albo nie wyje z bólu, życie stanowi nieprzerwane pasmo zmagań z głodem, chłodem, bezsennością,
ze zgagą lub rwącym zębem.

 Czasami martwi potrafią mówić.

 Pozbawiona mocy nie będę zdolna nikogo zamordować!

 Jedni przestaną nas kochać, a drudzy się z nami ożenią.

 Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.

 Miłość to wspaniała rzecz.

Dzięki niej życie jest coś warte.

 Różnica między głupotą a geniuszem
polega na tym, że geniusz ma swoje granice.

 Ciemną nocą człowiek zadaje
sobie wszystkie pytania, których
nie odważy się postawić za dnia.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą, jak kelnerzy w restauracjach.