(...) byłem jedynym powiernikiem, tajemnica zbliża. I bardzo oddala.

 Smutek to ściana między dwoma ogrodami.

 Wydrążanie zera nicość w sobie zawiera.

 [...] gdy nauczyłem się wspominać, nie nudziłem się już wcale.

 Tak właśnie przychodzi się na świat. Krew, krew i krzyk!

 Nie będę nieszczęśliwa, nie życzę sobie być nieszczęśliwa!

 Słowo jest ważniejsze niż pobieżny, wpisany w niego, sens.

 Że twój mrok nie zdoła zgasić mojego światła. Obiecaj.

 Świat zaczyna się i kończy w tobie samej. Ot i wszystko.

 Czasami bardzo potrzebujesz
przyjaciela, ale nikogo nie ma w pobliżu.

 Nie ma potężniejszej siły niż obietnica.