(...) byłem jedynym powiernikiem, tajemnica zbliża. I bardzo oddala.

 Kończą mi się żyły i pieniądze.

 Jesteśmy po prostu dobrymi ludźmi z brzydką przeszłością, szukającymi idealnej przyszłości. Myślę, że znaleźliśmy ją w sobie nawzajem.

 I uświadomiłem sobie, że przed "później" jest "teraz", którym należy się zająć.

 Rozmazana plama - sam dość często odnoszę wrażenie, że nią jestem.

 Wojna nie matka, jeno ze śmiercią ludzi swata.

 Im więcej odpoczywasz, tym dłużej żyjesz.

 Dzieciom powinno się dać korzenie i skrzydła.

 -Kolacja!- w drzwiach biblioteki stała
Isabelle z łyżką w ręce. - Dobry Boże, nadeszła chwila grozy- mrukną Jace.

 Wiemy, czym jesteśmy, ale
nie wiemy, czym się możemy stać.

 Po co chować urazę? (...) Co można zyskać, rozpamiętując dawne krzywdy? Nic. W ten sposób krzywdzisz tylko siebie, nikogo innego.