W wieku sześciu lat myśli się, że dorośli wiedzą wszystko.

 Właśnie to, że mówię
głupstwa, czyni mnie człowiekiem.

 Nieodwzajemniona miłość
to najlepszy przyjaciel samotności.

 Nie ma na tym świecie nic, co byłoby bezpiecznie ukryte w sercu.

 Kiedy pali się za sobą mosty, najważniejsze jest, by nie stać na nich, rzucając zapałkę.

 - Tęskniłem za tobą. – Jego ręce objęły mnie w pasie i przyciągnęły bliżej.
- Nie widziałeś mnie dwadzieścia cztery godziny. – Uśmiechnęłam się.
- Trzydzieści godzin. Dokładnie policzyłem. – Poczułam jego usta na szyi. Przymknęłam oczy i zaczęłam szybciej oddychać.
- Amelio, podnieca mnie sam twój oddech. Lubię go słuchać, wtedy wiem, że żyję.
- Kocham cię – powiedziałam. Odsunęłam się i spojrzałam mu w oczy. Był cudowny. Mój. Tylko mój.
- Wiem.

 Człowiek żyje, dopóki wszystko go ciekawi.

 Miałem krewnego, który studiował trygonometrię, aż mu wąsy odpadły, a
kiedy już się wszystkiego nauczył, przyszła jakaś Buka i go zjadła. No i leżał potem w brzuchu Buki z całą tą swoją mądrością!

 Takie jest prawo życia, że wszystko musi umierać. Lecimy, lecimy w przestworza i nagle jest koniec, pada słowo: finis, i wszystko znika. Na zawsze.

 To były dobre lata, ale wiemy- z opowieści i z życia- że dobre lata nigdy nie trwają długo.

 Im więcej odpoczywasz, tym dłużej żyjesz.