Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym ...
Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach
i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.
Jak mówił Mance, czyny są prawdziwsze od słów.
Niechętnie cokolwiek przyrzekałam.
Zbyt łatwo było nie dotrzymywać słowa.
Jakież to pospolite sprężyny wywołują ruch w świecie: trochę węgla ożywia okręt, trochę serca - człowieka.
Trzeba żyć długo, żeby zrozumieć, iż życie jest tylko walką, tylko służbą, i iż człowiek nie powinien bać się trudu, bólu, niepowodzeń, ale się oddać, oddać bez reszty i bez żądań. Cnota nie zawsze daje szczęście, ale zawsze daje spokój duszy.
Pokuta i żal to dwie różne rzeczy,
jedno bez drugiego jest niewiele warte.
Dopóki nie zrozumiesz śmierci, nie zrozumiesz życia.
Pyta o szczegóły. Tylko temu kto pyta o szczegóły, można uwierzyć, że rzeczywiście chce zrozumieć drugiego człowieka. Ciekawość szczegółów to sposób na okazanie miłości.
Czasami stary świat
musi się nam zawalić,
byśmy mogli budować nowy.
Obojętność to paraliż duszy, przedwczesna śmierć.
Czyż każdy z nas nie wyciąga wniosków w głębi własnej ciszy?