
Nie suknia czyni człowieka - rzekł, przeciągając się z lubością ...
Nie suknia czyni człowieka - rzekł, przeciągając się
z lubością - lecz ludzka godność. Ale tylko człowiek dobrze ubrany czuje się prawdziwie godny.
Wypatroszyliśmy ziemię z jej bogactw, a nadziewamy ją nieboszczykami.
Musisz zapłonąć, skarbie. Musisz zapłonąć.
Ludzie, którzy tracą sens życia, mają często uczucie, że są jak odpadki zaśmiecające środowisko. Wydaje
im się, iż zajmują zbyt dużo miejsca.
I dlatego chcą być jak najmniejsi.
To, co pisarz zawiera w swoich książkach, jest zapisem w języku serca, języku duszy.
Nawet czyny nieprzyzwoite można wykonywać jak należy.
Tak to już bywa, że kiedy
człowiek ucieka przed swoim
strachem, może się przekonać, że
zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.
Blizny to mapa bólu,
ukrytego zbyt głęboko, aby pamiętać.
Gdy się człowiek porządnie i długo wypłacze, na ogół robi mu się lepiej, nawet jeśli okoliczności nie zmieniły się ani na jotę.
Gdy dziewczyna ujawni swój
prawdziwy charakter, będzie gotów.
Zastanawiał się tylko nad tym, które z nich przeżyje tę konfrontację.
Kochać kogoś to znaczy patrzeć, jak umiera.