
Człowiek przywiązuje się do miejsca, a wtedy ono staje się ...
Człowiek przywiązuje się do miejsca, a wtedy ono staje się dla niego wyjątkowe. Chyba nawet rzeczywiście zyskuje coś w rodzaju piękna.
Każdego dnia, w Samo Porannej Zorzy, widuję kobiety wzbierające kikuty i drobne śmieci. Nawet chleb, który nam się nie przyśnił, one zbierają - nie dla siebie, ale dla swych małych, siedzących obok i czekających, aż będą mogły jeść.
Dla was to awantura. Dla mnie to gra, stawką w której jest przetrwanie.
Dałem Ci to, co miałem najcenniejszego.
Jest się tylko tym, co się pamięta.
Cisza jest najgłośniejsza.
Żeby zdobyć się na takie poświęcenie, na zniknięcie z życia drugiej osoby dla jej dobra, musisz ją kochać naprawdę.
Zawsze bardziej boli stracić coś, co się miało, niż od początku tego nie mieć.
Zastanawiam się, co powinienem
zrobić. Chociaż to niezbyt skomplikowane.
Rzecz sprowadza się do dwóch możliwości.
Zacząć żyć lub zacząć umierać
Jego wargi, język i dłonie są tak doskonałe, że nigdy nie będę w stanie się na niego gniewać.
Można znieść wszystko, na co się człowiek zdecyduje.