[...] zaufanie, którym obdarzają cię inni, jest zaszczytem.

 Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić. (Cecelia Ahern, Na końcu tęczy)

 A kto powiedział, że życie jest łatwe? Jak o coś walczysz, to potem bardziej to szanujesz. A jak wszystko masz podane na tacy, to potem nawet nie zauważasz, że to masz.

 Mylisz niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu

 Nieposkromiona ludzkość jest niczym plaga, nowotwór...

 Czasem dzwonili do siebie, wysyłali SMS-y. Obydwaj grali równocześnie w kilka gier. Gra pierwsza nosiła tytuł "Coś mi nagle wypadło". Gra druga nazywała się "Nic się nie stało". Gra trzecia to "Strasznie mam dużo pracy", a czwarta - "Może jutro się spotkamy". Sporadycznie do głosu dochodziła także gra piąta: "Bardzo za tobą tęsknię.

 Sam dla siebie jestem wiecznym utrapieniem, ale jakoś muszę ze sobą wytrzymać.

 Rób to, czego naprawdę
pragniesz, i nie pozwól, żeby
czas przeciekał ci między palcami.

 Nieszczęście lubi, gdy mu nadskakiwać (...). Ja wolę pluć mu w twarz.

 Musisz mówić, że butelka jest w połowie pełna. Musisz wierzyć, że jest nadzieja.

 Dowiedziałam się, że jestem "ciasteczkiem zaprawionym trucizną".