[...] zaufanie, którym obdarzają cię inni, jest zaszczytem.

 To nie miłość rządzi światem - tylko pieniądze.

 Znowu płakałem, niemożliwą przeszłością pijany.

 To w porządku kochać kogoś bez wzajemności, dopóki ten ktoś jest
wart miłości. Dopóki na nią zasługuje.

 No tak - pomyślał Kłamca. - Stare,
dobre czasy. Jedyne miejsce na świecie, gdzie
każdy był i każdy pamięta je zupełnie inaczej.

 Teraz zwinęła się niczym zmęczony wąż, który odpoczywa.

 Wszelkie urozmaicenia w historii można przypisać jedynie Bogu i diabłu.

 Umrzeć to każdemu dobrze robi...

 Daremnie walczyłem ze sobą.

Nie poradzę, nie zdławię mego uczucia. Pozwól mi, pani, wyznać, jak gorąco cię wielbię i kocham.

 Burzę i odbudowuję świat ze swojego snu,a rano próbuję sobie przypomnieć,jak odbudować siebie.

 Nie ma sprzeczności, jeśli dotyczy to ciebie. (...) Jesteś chodzącym oksymoronem.