Strach ma swój zapach. Drapieżnik go wyczuje.

 Bogatych łuczywo kusi, śmierć koseką nad ich głowami kręci, ubogich życie rychło przepędza jak powietrze, przerzedzone ważkami.

 Czasem dostaje wrażenia, że moje życie toczy się równolegle do wszechświata, ale w zupełnie innym rytmie, w nieosiągalnym wymiarze, gdzie czas jest nieważne.

 Radość w czystej postaci nie istnieje, musi być przemieszana ze smutkiem,
tak jak prawda blisko sąsiaduje z kłamstwem, a miłość z nienawiścią.

 Stałam się samotną wyspą. Spustoszoną wojną ziemią, na której nic nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 Grzeczność jest dowodem inteligencji serca.

 Miłość to piękny kwiat, ale trzeba mieć odwagę, by zerwać go nad samą przepaścią.

 Gdy się za czymś bardzo tęskni i wreszcie ma się to w zasięgu ręki, można wpaść w euforię, ale to mija, gdy znów się zderzymy z twardą rzeczywistością.

 Prosiłeś mnie, tato: Kiedy umrę, przypnij mnie do nieba.

 To byłby dla mnie
zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

 Wiosna to początek nowego. Człowiek się zastanawia, co zmienić, którą drogę wybrać.