Jedni zawsze znajdą nowy szczyt do zdobycia, inny kolejne dno ...

 Poznaje się świat, poznaje język opisu
świata, ale nie poznaje się siebie. Większość ludzi

- prawie wszyscy, jak sądzę- do śmierci nie nauczy
się języka, w którym mogliby siebie opisać.

 Nie można żyć tylko po to, żeby coś przetrwać, jak koń, który kopie ziemię, albo też człowiek, który ostrzy noże. Nie można żyć tylko po to, aby żyć. Nie ma pewności, że życie to coś więcej niż złudzenie, nic więcej niż sen.

 W drodze do szczęścia nie napotkasz żadnych przeszkód, prócz tych, które
sam wzniesiesz w myślach i w wyobraźni.

 Umieranie nie może być aż tak złe. Wielu się to udało i nigdy nie wrócili, żeby się poskarżyć.

 Niczego nie zdobywa się na zawsze.

 Kultura to cienka warstwa, nawet deszcz może ją zmyć.

 Podstawowym błędem jest podawanie
teorii, zanim uzyska się dane. Niepostrzeżenie zaczyna się dostosowywać fakty, by zgadzały się z teoriami, zamiast próbować stworzyć teorię, która byłaby zgodna z faktami.

 Zawsze marnuje się czas, gdy nie walczy się o swoje pragnienia.

 Porażkę łatwiej przełknąć w milczeniu.

 Słowa nie zawisły w powietrzu, wniknęły natychmiast w ciało. I w zależności od tego, jakie one były, ciało to albo zdrowiało, albo umierało.