Jedni zawsze znajdą nowy szczyt do zdobycia, inny kolejne dno ...

 Przestraszyłem się bardzo, ale nie śmierci i nie tego, co po śmierci,lecz tego, co przed śmiercią.

 Prawdziwy ludzki charakter ujawnia się dopiero w sytuacjach skrajnych; zwykle trzeba na nie czekać, bo one zwlekają jak koniec świata.

 Otworzyłam kolejne drzwi strachu – nikogo tam nie było.

 Miłość nie ma nic wspólnego z nauką.
Nie kocha się za coś, tylko mimo wszystko.

 Wolę zginąć, domagając się sprawiedliwości, niż umrzeć samotnie
w więzieniu, które sama sobie stworzyłam.

 Niektórzy to tak chodzą,
jakby się sami nieśli pod pachą.

 Odważny jest ten, kto wie, że przegra, zanim jeszcze rozpocznie walkę, lecz
mimo to zaczyna i prowadzi ją do
końca bez względu na wszystko.

 Stałam się samotną wyspą.
Spustoszoną wojną ziemią, na której nic
nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 Bo kiedy chwila przemija, już nigdy nie można jej odzyskać.

 Lęk wysokości świadczy o braku zaufania do sobie, nie masz pewności, czy nie skoczysz.