(...) nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby ...

 Dojrzałość nie wyraża się gotowością na śmierć za słuszną sprawę, ale pokornym życiem dla niej.

 Miłość, która niczego nie buduje, umiera w straszliwych cierpieniach.

 Naiwne, niewinne myśli, których nic nie zakłóci, unoszą się wokół niej jak nasionka wiosny.

 Człowiek potrzebuje miejsca, do
którego mógłby należeć. Mniej lub bardziej.

 Skoro jednak mam jutro umrzeć, pragnę dzisiaj ulżyć swojej duszy.

 W rzeczywistości nic więcej nie istnieje, tylko to, co czujesz.

 Nieśmiałość to skutek poczucia
własnej niższości, mniejszej lub większej.

 […] oszałamiało go uczucie własnego znaczenia i własnej ważności.

 Nie możemy uciec od naszej przeszłości, ponieważ nasza przyszłość jest w niej mocno zakorzeniona. Przeszłość jest tym, co nas kształtuje i decyduje o tym, kim stajemy się w przyszłości.

 Tak naprawdę to serce można złamać tylko raz. Reszta to tylko zadrapania.