Dusza bowiem barwi się wyobrażeniami.

 Człowiek jest tyle wart, ile jest w stanie kochać.

 Skupiam się na przezroczystym
kwadracie wciśniętym pomiędzy mnie
a moją wolność. Pragnę roztrzaskać ten
betonowy świat i natychmiast o nim
zapomnieć. Chcę być większa,
lepsza, silniejsza.

 Miłość to latarnia, która prowadzi nas przez życie.

 Panować można nad tym, co
się myśli, ale nie nad tym, co się czuje.

 Nie można uciec od samego siebie i nawet jeśli wybierzesz się w podróż na koniec świata, to twoja udręczona dusza wybierze się tam razem z tobą.

 Żyłeś jak głupiec i spotka cię los głupca.

 Nie możemy uciec od naszej przeszłości, ponieważ nasza przyszłość jest w niej mocno zakorzeniona. Przeszłość jest tym, co nas kształtuje i decyduje o tym, kim stajemy się w przyszłości.

 Szczęście jest czymś, co
przychodzi pod wieloma postaciami, któż więc je może rozpoznać?

 W mroku nie ma nic
przerażającego, jeśli tylko stawi mu się czoło.

 Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś w życiu spieprzył.