Żyliśmy w świecie krwi i chwały, dla której krew przelewano.
Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.
Prześpię się i zapomnę; mam własne życie,
własne smutne, łachmaniarskie życie już na zawsze.
Całe zło pochodzi od żywych. Martwi są nastawieni pokojowo.
Nic nie może się równać z
wściekłością wzgardzonej kobiety.
Tęsknię za tą dziewczyną, którą byłam
przy niej, tęsknię za tymi wszystkimi ludźmi, którymi byliśmy. Już nigdy nimi nie będziemy. Ona zabrała ich wszystkich ze sobą.
A przecież w pogoni za czymś, co nie należy do ciebie, nie ma ani krzty honoru.
Każdy odpowiada za własne uczucia i nie ma prawa potępiać drugiego.
Jeśli to czytasz, prawdopodobnie zostałam już pochowana w Martwym Lesie. Proszę, najdź mnie.
Wcześniej czy później sprawy, które
za sobą zostawiłeś, same cie dopadną.
