Bo tak naprawdę każdy z nas pragnie tylko jednego: wiedzieć, ...

 Tylko z czyjeś wiary bierze się wiara w samego siebie.

 Pisanie nie jest życie, myślę jednak, że czasami może stać się powrotem do życia.

 Zdarza się, że kobieta spotyka strzęp człowieka i postanawia go uzdrowić.
Czasem się jej to udaje. Zdarza się, że kobieta spotyka człowieka zdrowego
i postanawia uczynić z niego wrak.
To udaje jej się zawsze.

 (...) Najgorszą samotnością
nie jest ta, która otacza człowieka,
ale ta pustka w nim samym.

 Poranek jakby oklapł i postanowił trwać kilka lat.

 Kochać kogoś, to przede wszystkim pozwalać mu na to, żeby był, jaki jest.

 Jestem czarną wdową w żałobie po swoich niespełnieniach.

 Złote rybki nigdy nie urosną
większe, niż akwarium, w którym się znajdują.

 A wówczas pozdrowił Śmierć
jak starego przyjaciela i poszedł
za nią z ochotą, i razem, jako równi
sobie, odeszli z tego świata.

 Każdy jest trochę stuknięty, tylko niektórzy nie umieją ukrywać tego tak dobrze jak inni.