Nawet najczarniejsza noc kiedyś
się kończy, trzeba tylko doczekać świtu.
Wiem, że czasami gubimy coś bezpowrotnie, to się zdarza. Pamiętamy, że mieliśmy to kiedyś
i już. Tyle, że to, co zgubiliśmy, bywa wszystkim, cośmy mieli.
Jedyną rzeczą, która
umożliwia życie, jest ciągła i nieznośna
niepewność, niewiedza, co zdarzy się dalej.
Po cóż kochać coś z czym trzeba się wkrótce pożegnać?
Serce człowieka ma to do siebie, że z im większych wyżyn spada, tym dotkliwiej pęka.
Kiedy człowiek milczy, nie robi
sobie przynajmniej nowych wrogów.
Samotność jest jak ogród w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.
- Młodzi są odporni. - Ale zostają blizny.
- Czasem to one czynią nas tym, kim jesteśmy.
Czasami podarunek jest sposobem na pokazanie innym, że ktoś należy do niego.
To właśnie wtedy, kiedy jesteśmy najbardziej sami, potrafimy przyjąć samotność drugiego człowieka.
