Twoja kobiecość jest taką samą bronią, jak sztylet i trucizna.

 Byłem pewien, że znam do ciebie drogę. Ale sama droga to nie wszystko. Wydawało mi się, że jestem u celu, gdy okazało się, że nie mam do ciebie klucza.

 W ciągu tych nielicznych dni dałeś
mi prawdziwą wieczność i za to dziękuję.

 I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.

 Jest mała różnica między unikaniem niebezpieczeństwa a rzucaniem się na oślep w jego ramiona.

 Twój dom jest w sercu. Jest tam, gdzie ty jesteś.

 Zło boli najbardziej i najmocniej dotyka tego, kto je w sobie trzyma.

 Jak mam o tobie zapomnieć? Jesteś
częścią mnie. Żeby cięzapomnieć,
musiałabym zapomnieć o sobie.

 Nie zmieściła bym się z jego ego w jednym pokoju.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego,

że mają aż nazbyt wiele.

 Nie chcę zabijać czasu. Chcę chwytać go mocno i odciskać swój ślad na świecie.