Lubimy towarzystwo, ale nie możemy znieść ludzi cały czas koło ...
Lubimy towarzystwo, ale nie możemy znieść
ludzi cały czas koło siebie. Więc gdzieś się gubimy, potem wracamy i znów znikamy w diabły.
To, co robisz teraz, może ocalić przeszłość i w konsekwencji zmienić przyszłość.
Jakby człowiek przychodził
do szpitala tylko po to, żeby wyzdrowieć. A przecież przychodzi się, tutaj także po to, żeby umrzeć.
To tak nie działa. Uczuć
nie można wyłączyć jak światła.
Czas, w którym nie żyjemy, wydaje się nam zawsze lepszy od tego, który jest naszym udziałem. To, co było, jest dla nas tematem nostalgii, a to, co ma nadejść, przedmiotem marzeń.
Najpierw zapomniałam, jak brzmiał jej głos, potem zamazywał się wyraz twarzy,stopniowo zanikały także: zapach jej rozczochranych włosów,delikatny dotyk i śmiech.
I tęsknię za tym,więc już wiem co to tęsknota.Warto dla niej zejść na ziemię.
Naszym przeznaczeniem jest
próbować osiągnąć to, co niemożliwe,
dokonać niezwykłych czynów, nie zważając
na lęk. To nasz obowiązek wobec przyszłości.
Nawet najczarniejsza noc kiedyś
się kończy, trzeba tylko doczekać świtu.
Im cięższe staje się serce, tym
silniejszy musi być człowiek, by je udźwignąć.
Żyj, jakbyś miała umrzeć jutro, ale uprawiaj ziemię, jakbyś miała żyć wiecznie.