Nikt nie urodził się złym człowiekiem, tak samo jak nikt ...
Nikt nie urodził się złym człowiekiem, tak samo jak nikt nie rodzi się samotny. Stajemy się tacy przez wybory, których dokonujemy,
i okoliczności, w jakich przychodzi nam żyć.
Łzy nie mają nic wspólnego ze słabością.
Są takie spojrzenia, które można sobie zapamiętać na całe życie. Ułożyć w pamięci jedno po drugim, jak kwiaty w zielniku i do śmierci przeglądać, wspominając, gdzie
które zostało znalezione. Lub otrzymane.
Myślę, że jak się jest bardzo samotnym, to nawet gromadka mrówek na podłodze wydaje się niezwykle interesująca.
Świadomość, że wiesz czego chcesz, zawsze daje siłę i wolność.
Gdy wokół jest ciemno,
pozostaje tylko spokojne czekanie,
aż oczy przywykną do mroku.
Nie można przestać kogoś kochać w jeden dzień. To nie takie proste.
Wspomnienia wywołują ból,
najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.
Być człowiekiem oznacza mieć wątpliwości i mimo to iść dalej swoją droga.
Być może człowiek powinien oddać się właśnie temu, skoncentrować się na poszukiwaniu znaczeń, nie słów.
Czy ktokolwiek docenia życie, kiedy ono trwa?