Jedynym prawdziwym przewodnikiem jest serce.

 Skarbie, wyniosłaś marudzenie do poziomu sztuki, nie potrzebujesz już nawet słów.

 Gmach wznoszony na kłamstwie nie oprze się wichurze.

 Zawsze sądziłem, że kto czuje pociąg
do stada, ten ma w sobie coś z barana.

 Ciężar bycia przywódcą
- dokonywanie wyborów, kiedy
żadna z możliwości nie jest dobra.

 Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się
zdecydować, czego chcesz się trzymać.
Musisz wiedzieć, co trwa, a co przeminęło.
I czasami ustalić, czego nigdy nie było.
I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.

 Nikt nie zobaczy łez przez wnętrze płynących i
nikt nie usłyszy skargi z warg zaciśniętych głucho.

 Słowa. Tylko słowa. Wielka magia narodzona z kruchych dźwięków. Kiedy dobrze się nad tym zastanowić, niemożliwe staje się zrozumienie, jak potężne są właśnie one. Słowa są zdolne do przekształcenia rzeczywistości, do jej kształtowania, do jej tworzenia. Przez słowa niemalże wszystko staje się możliwe.

 Przeszłość potrafi nas dopaść
znienacka, nawet jeśli przez całe
życie staraliśmy się o niej zapomnieć.

 Ale dla mnie nie ma ani
poniedziałku, ani niedzieli: są
tylko dni popychające się w bezładzie.

 Co jakiś czas, absolutnie mimowolnie, ktoś uczy nas czegoś o nas samych.